Ik geloof dat alles gebeurt met een reden, en zocht naar die van het overlijden van mijn liefste papa. Op 3 februari 2020 kreeg ik een antwoord op mijn vraag. Enkele jaren geleden werden 2 kwaadaardige huidgezwellen bij mijn oudere zus ontdekt (en succesvol verwijderd). Nadat er later ook goedaardige tumoren in haar borst werden gevonden, besliste ik om bij mijn huisarts langs te gaan. Na het doktersbezoek kreeg ik een voorschrift voor een mammografie en echografie. Deze verdween in mijn handtas om er 2 maanden later, net voor de feestdagen, verkreukeld uit te komen en eindelijk de nodige onderzoeken in te plannen. Ik hoor me nog zeggen tegen de dame van de afsprakendienst: “Oh ja mevrouw, plan me nog maar snel in op 31 december om 14u, dan ben ik er dit jaar nog van af.”Op 3 februari 2020 zat ik, lachend naar al de zwangere dames, in de wachtzaal van mijn gynaecologe. Ik werd naar binnen geroepen, en de dokter zei volgende, exacte woorden: “Mevrouw Hollants, de biopsie bevestigt, ondanks we allemaal anders verwachtten, een kwaadaardig gezwel in uw linkerborst. Ook zijn er nog 2 andere gezwellen gevonden in uw linkerborst en 5 in de rechterborst, maar die zijn voorlopig allemaal goedaardig.”Alle puzzelstukjes vielen op dat moment in elkaar. De extra foto’s die de verpleegkundige bij de mammografie nog snel nam, waren dus niet (zoals ik aanvankelijk dacht) omdat ze onbekwaam was. De bezorgde blik van de radioloog toen hij binnenkwam voor de echo, en zei “Ja mevrouw, u bent ook al 40 hé…” (en bijna de scherpte van mijn tong had leren kennen), maar die ook na deze echo onmiddellijk vroeg naar een document voor een biopsie. De behulpzame verpleegkundige bij de NMR na het onderzoek. En ga zo maar verder. Ik stelde mezelf tijdens deze onderzoeken niet te veel vragen, maar dit alles waren signalen van wat zij toen al wisten: ik had borstkanker.